بررسی آزمایشگاهی تیرهای بتنی تقویت شده با کامپوزیتهای الیافی نصب شده به روش سوراخ‌زنی

یکی از مهمترین کاربردهای کامپوزیت‌های الیافی، تقویت خمشی تیرهای بتن مسلح با چسباندن این مصالح به وجه کششی تیر می باشد. بیشترین اشکال در این روش تقویت مربوط به جداشدگی زودهنگام ورق از سطح بتن است که موجب گسیختگی زودرس، قبل از حصول ظرفیت نهایی محاسباتی تیر می‌شود. رایج ترین روش آماده سازی سطح بتن جهت اتصال مناسب ورق‌های کامپوزیت الیافی، روش نصب سطحی(EBR) نام دارد که علاوه بر ایجاد آلودگی زیست محیطی، مشکل جداشدگی زودرس ورق تقویتی از سطح بتن را نیز به طور کامل برطرف نمی‌کند. در این مقاله به بررسی امکان جایگزینی روش پیشنهادی سوراخ‌زنی با نصب پیچ به جای آماده سازی به روش نصب سطحی در تقویت خمشی تیرهای بتنی با ورقه‌های کامپوزیتی پرداخته شده است. در این تحقیق 10 عدد نمونه تیر به ابعاد 150×300×1700 میلی متر مورد آزمایش خمش 4 نقطه ای قرار گرفت. نمونه‌های مذکور با تغییر تعداد لایه ها و روش نصب ورق‌ها و در سه نمونه با تقویت توام خمشی و برشی مورد آزمایش قرار گرفتند. با استفاده از روش پیشنهادی مشکل جداشدگی در تمامی نمونه ها به طور کامل برطرف گردید. بیشترین افزایش مقاومت خمشی مربوط به نمونه ای بود که روی آن علاوه بر تقویت خمشی، تقویت برشی با روش نصب نزدیک به سطح میلگرد کامپوزیتی اجرا شده بود. اثر حذف چسب در ناحیه میانی ورقهای تقویت نیز مورد بررسی قرار گرفت. نصب بدون چسب ورق‌ها در قسمت میانی ، علاوه بر به تأخیر انداختن گسیختگی ورق‌ها، موجب افزایش شکل‌پذیری شد.